Şeytanın dürtüp sürtüp; "Bu sene 42 kilometre koş" dediği ama kendimi hazır hissetmediğim için yine 10 kilometre ile tuttuğum bir koşu oldu benim için.
Bu koşumu Buldan Vakfı'nın Kızımız Okuyacak kampanyasına destek olmak için gerçekleştirdim. Kız çocuklarının üniversite eğitimlerinin burslarını karşılamak için kurulmuş Buldan Vakfı'na böyle bir kampanya başlatarak bana da yardımcı olma fırsatı verdiği için teşekkür ediyorum.
Koşuya gelince; zaten sürekli koştuğum bir mesafe olduğu için zorlanmadan bitirdim. Organizasyonda bana göre en büyük yanlış, anı madalyalarının koşudan önce dağıtılmış olması. Evet, daha koşmadan katılımcılar madalya aldı.
Bu olay beni oldukça üzdü. Koşan herkesin bir anısı olması için madalya verilmesi güzel. Üstelik madalyanın tasarımı da hoşuma gitti ama daha koşmadan madalyanın teslim edilmesi, benim kabul edemeyeceğim bir şey.
Kayıt olunur, koşu tamamlanır, bitiren herkese verilebilir. Madalyayı teslim alıp koşmayan bir sürü insan olduğunu düşünüyorum. Üstelik havanın o gün yağmurlu olduğunu da düşünürsek, katılımcılarının yarısının koşmadığı kanaatindeyim. Umarım yanılıyorumdur. Çünkü koşu sporu ülkemizde "para ver madalya al" şeklinde devam ederse, bence kendi ellerimizle öldürürüz bu sporu. Umarım bu yanlıştan bir an önce dönülür.
Yorumlar
Yorum Gönder