Kütahya’ya yolum düştüğünde, şehrin tarihini daha yakından tanımak için uğradığım yerlerden biri Kent Tarihi Müzesi oldu. Müzenin bulunduğu konakların güzelliği daha kapıdan girer girmez beni içine çekti. Aslında burası, 1912 yılında inşa edilmiş iki tarihi konaktan oluşuyor: Şapçızade ve Karaca Konakları. Yıllar içinde yıpranan bu yapılar, özenli bir restorasyonla yeniden hayat bulmuş. Belediye tarafından müzeye dönüştürülen bu konaklar, Kütahya’nın geçmişini ve kültürel zenginliklerini bizlere aktarmak için büyük bir emekle hazırlanmış. Müzenin 2010 yılında ziyarete açıldığını öğrenmek de ayrı bir merak uyandırdı bende. Demek ki uzun zamandır bu şehri ziyaret eden herkesin yolu bu konaklardan geçmiş.
Müzenin giriş ücretinin sadece 15 lira olması beni şaşırttı doğrusu. Günümüzde pek çok yerde müze gezmek oldukça masraflı olabiliyorken, burada böyle sembolik bir ücretle kapılar herkese açılıyor. Bu durum, tarihle bağ kurmayı daha da kolaylaştırıyor. Üstelik, içeride gördükleriniz bu küçük ücretten kat kat fazlasını hak ediyor.
İçeri adım atar atmaz ilk olarak Kütahya’nın tarih öncesi dönemlerinden başlayarak Osmanlı ve Cumhuriyet yıllarına uzanan geniş bir sergi alanı karşılıyor insanı. Belgeler, fotoğraflar, maketler ve bilgi panoları sayesinde bu şehrin nasıl bir medeniyetler beşiği olduğunu adım adım takip ediyorsunuz. Yüzyıllar boyunca farklı uygarlıklara ev sahipliği yapmış bu toprakların derin köklerini görmek, Kütahya’ya olan bakışımı daha da anlamlı hale getirdi.
Daha sonra üst katlara çıktığımda, beni çok daha canlı bir bölüm karşıladı. Burada, geçmişin kaybolmaya yüz tutmuş meslekleri neredeyse aslına uygun şekilde sergileniyordu. Demirciden bakırcıya, kalaycıdan keçeciye, sepetçiden semerciye kadar birçok meslek, orijinal aletlerle ve canlandırmalarla gözler önüne serilmişti. Bir dükkânın içinde çalışıyormuş gibi duran mankenler ve etraftaki aletler, ziyaretçiye âdeta geçmişten bir sahne izlettiriyor. Bu bölümde gezerken, zamanın nasıl değiştiğini ama emeğin ve zanaatın değerinin hiç kaybolmadığını düşündüm.
İkinci katta ise bambaşka bir atmosfer vardı. Burası, geleneksel Kütahya ev yaşantısına ayrılmıştı. Günlük yaşamın detayları, düğün ve kına gibi özel anların sahneleri, giysiler, mobilyalar, mutfak eşyaları… Her şey öyle özenle yerleştirilmişti ki, kendimi sanki bir zaman makinesine binmiş gibi hissettim. Bir evin içinde dolaşıyor, geçmişte yaşamış insanların günlük hayatına konuk oluyordum. Özellikle düğün sahneleri, gelinlikler ve kına gecesi canlandırmaları beni çok etkiledi. O anlarda, kültürün sadece maddi değerlerden değil, ritüellerden ve anılardan da oluştuğunu bir kez daha fark ettim.
Müzenin bahçe kısmı da ayrı bir hazineydi. Kütahya’nın en bilinen el sanatı olan çininin üretim süreci burada sergileniyordu. Çamurun şekil alması, desenlerin işlenmesi, renklerin hayat bulması ve fırınlanarak çiniye dönüşmesi… Hepsi tek tek gösterilmişti. Çininin sadece bir süs eşyası değil, sabırla ve incelikle işlenmiş bir sanat eseri olduğunu orada daha iyi anladım. Bahçede dolaşırken bu sanatın Kütahya için ne kadar önemli olduğunu, şehrin kimliğinde nasıl büyük bir yer tuttuğunu hissettim.
Müzeden ayrılırken aklımda sadece gördüklerim değil, hissettiklerim de kaldı. Kent Tarihi Müzesi bana, geçmişin sadece kitaplarda yazılı bir şey olmadığını; sokaklarda, evlerde, dükkânlarda, kısacası her ayrıntıda yaşadığını gösterdi. Bence bu müze, Kütahya’nın ruhunu hissetmek isteyen herkes için mutlaka görülmesi gereken bir yer.
Benim için bu gezi, tarihle iç içe geçen, nostaljiyle dolu bir zaman yolculuğu oldu. Uygun fiyatıyla herkese açık olan bu müze, bir şehrin hafızasını canlı tutma çabasıyla gönlümde özel bir yer edindi. Eğer bir gün Kütahya’ya yolunuz düşerse, mutlaka bu müzenin kapısından içeri girin derim. Çünkü orada sizi bekleyen şey sadece bir sergi değil, geçmişten bugüne uzanan kocaman bir hikâye.
0 Yorumlar